Wybrane aspekty górskiej aktywności ruchowej w Polsce i na świecie

Analizując socjalizacyjną funkcję górskiej aktywności rekreacyjnej, można stwierdzić, że aktywność ta ma zawsze charakter psychospołeczny. W części należy bowiem do rzeczywistości zewnętrznej, środowiskowo-społecznej, a w części – do sfery wewnętrznej, psychicznej, jednostki. W ten sposób powstają względnie stałe psychospołeczne interakcje w omawianej formie rekreacji. Mogą one wpływać na proces socjalizacji, czyli dobre zintegrowanie jednostki ze społeczeństwem (por. Reber 2000). Właściwa orientacja w natężeniu, hierarchii i przebiegu wspomnianych interakcji to, zdaniem autora, jeden z warunków optymalnego dopasowania do nich czynności podejmowanych przez uczestników górskiej aktywności rekreacyjnej, a w konsekwencji szansa na poprawę jakości życia i relacji społecznych. Jak powstają i czym są przywołane tu psychospołeczne interakcje w aktywności rekreacyjnej? Otóż można sądzić, że wynikają one przede wszystkim z określonych wymogów czy też wymiarów sytuacyjnych, jakim podlega osoba podejmująca górską aktywność rekreacyjną, i stanowią równocześnie istotną zmienną w omawianym regulacyjnym modelu rekreacji górskiej.