Sprawność fizyczna i postawa ciała uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w wieku 9–15 lat z uwzględnieniem aspektów socjodemograficznych na przykładzie wybranych placówek szkolno-wychowawczych w Polsce i w Czechach

Pojęcie niepełnosprawności intelektualnej jest bardzo szerokie, ponieważ nie jest to choroba, tylko stan, który trwa przez całe życie. Niepełnosprawność intelektualna, oprócz sfery umysłowej, obejmuje również sfery rozwoju emocji, uspołecznienia i sprawności fizycznej. Jest to stan, który dzięki różnym zabiegom można poprawiać, ale którego nie da się wyeliminować. Jego poprawę można uzyskać przez stosowanie różnych bodźców. Jednym z nich jest systematyczna aktywność ruchowa, która pozwala podnieść poziom sprawności zarówno fizycznej, jak i psychicznej oraz skorygować postawę ciała. Przekłada się to na funkcjonowanie społeczne i wpływa korzystnie na adaptację w środowisku.

Celem podjętych badań było, po pierwsze, określenie poziomu sprawności fizycznej oraz rodzaju postawy ciała dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim (9–15 lat), po drugie, ocena programów wychowania fizycznego w wybranych szkołach specjalnych dolnośląskich i szkołach specjalnych w kraju południowoczeskim (Jihočeský kraj) z uwzględnieniem aspektów socjodemograficznych uczących się w tych szkołach dzieci.